Trzy czwarte człowieka to jego życie wewnętrzne, w znacznej części
na pół świadome, i kino, jak może żadna inna sztuka,
potrafi je odtworzyć.

Zygmunt Kałużyński

Powodzenia, Leo Grande; Sophie Hyde; 2022

Na „Powodzenia, Leo Grande” wybrałam się nie widząc o nim zbyt wiele. Prawdę mówiąc, tego dnia miałam ochotę na lekki, niewymagający szczególnej refleksji seans. Po przeczytaniu opisu filmu spodziewałam się raczej kolejnej romantycznej komedii omyłek o erotycznym zabarwieniu. Jedynie postać pełnej klasy i gracji Emmy Thompson sugerowała mi, że może się tutaj wydarzyć o wiele…

Drive my car, Ryûsuke Hamaguchi, 2021

I będziemy żyli, wujaszku kochany. Przeżyjemy długi, długi szereg dni,wlokących się wieczorów; cierpliwie zniesiemy doświadczenia, jakienam los ześle. Anton Czechow, Wujaszek Wania Szukając inspiracji i odpowiednich słów na rozpoczęcie, postanowiłam kolejny raz obejrzeć trailer filmu. Tam natknęłam się na komentarz: „Nie pamiętam, kiedy jakiś film ruszył mnie tak, jak ten”. Inne głosy zarzucają mu zbyt…

C’mon C’mon, Mike Mills, 2022

„Tak powinna wyglądać komunikacja z dziećmi. Podczas tego filmu myślałam o dzieciach z mojej rodziny.” „Po wyjściu z sali miałam ochotę przytulać innych ludzi.” To cytaty osób, z którymi rozmawiałam o tym filmie. Ja sama, przyznam szczerze, że siadając do napisania tego posta, nie mam pojęcia, co z niego powstanie. Nie wiem, gdzie zaniosą mnie…

The Hand of God, Paolo Sorrentino, 2021

Zgodnie z tym, co sugeruje cytat, The Hand of God to film w dużej mierze autobiograficzny. Reżyser znany dotąd z filmów takich jak Wielkie Piękno czy Młodość nie stroni od ważnych tematów i pytań o sens życia. Robi to zazwyczaj w ekscentryczno-majestatycznym stylu, skupiając się na wizualnym pięknie i chwytliwej, tanecznej muzyce. Tym razem Sorrentino…

Wczytywanie…

Something went wrong. Please refresh the page and/or try again.

O mnie

Mam na imię Monika.
Jestem arteterapeutką
i pasjonatką kina. Wierzę w jego uzdrawiający wpływ na nasze życie.
Chciałabym rozmawiać
z Wami o filmach, które potrafią rozmrażać serca, koić dusze i czynić nasze życie odrobinę lepszym.

Nie zamykam
się na żadną
z filmowych form
– najważniejsze jest dla mnie,
żeby podczas
seansu coś
przeżyć,
przemyśleć
i pozostać
z wartościową
refleksją.
Bardzo bliskie mojemu sercu są filmy z nurtu francuskiej Nowej Fali, kino azjatyckie i nieme.

Posłuchajcie naszego podkastu! Mówię ja i Agnieszka Bąk – Kino w Eterze.

Ludzie listy piszą: